Στρατιωτική Ιστορία Νο 274

Στρατιωτική Ιστορία τεύχος No 274, Ιούνιος 2020 - ΑΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΤΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ.

Περιεχόμενα:

Στην πλούσια θεματολογία και αυτού του τεύχους ο αναγνώστης θα μπορέσει να διαβάσει στο άρθρο τού κ. Καλύβα μία λεπτομερή εξιστόρηση του τέλους της Ρωσικής εκστρατείας του Ναπολέοντα και, συγκεκριμένα, την κρίσιμη μάχη του ποταμού Berezina, η οποία διεξήχθη τον Νοέμβριο του 1812. Υπό δυσμενείς συνθήκες, το Μηχανικό της Μεγάλης Στρατιάς γεφύρωσε τον ποταμό και έτσι τα υπολείμματα του Γαλλικού Στρατού, μαζί με τον Ναπολέοντα, κατάφεραν να διαφύγουν της καταδίωξης των Ρώσων και να φθάσουν με ασφάλεια σε φίλια εδάφη. Με αυτόν τον τρόπο, τα σχέδια του Βοναπάρτη για υποταγή της Ρωσίας, και έμμεσα της Βρετανίας, έλαβαν οριστικό τέλος, κάτι που προδιέγραφε πλέον και τη δική του πορεία.

Ο κ. Πέπονας στο άρθρο του για τη Λίγκα του Prizren παρουσιάζει τη σχετικά άγνωστη στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό κίνηση των Αλβανών εθνικιστών στα τέλη του 19ου αιώνα, η οποία είχε σκοπό να προστατεύσει τις φυλές τους από υπαγωγή σε όμορα χριστιανικά κράτη και να διατηρήσει τα προνόμιά τους εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ο κ. Μουρτζάκης στο άρθρο του γνωστοποιεί μία από τις πρώτες επιχειρήσεις που σχεδίασε η αμερικανική USSOCOM στον Περσικό Κόλπο το 1987. Την περίοδο εκείνη, μαινόταν ο πόλεμος Ιράκ-Ιράν και, πιο συγκεκριμένα, ο «πόλεμος των τάνκερ». Οι Αμερικανοί με χρήση διακλαδικών μέσων (πλοία Ναυτικού, ελικόπτερα Στρατού, βατραχάνθρωποι SEAL) κατάφεραν να αποτρέψουν τους Ιρανούς από το να προσβάλλουν τα υπό αμερικανική σημαία πετρελαιοφόρα.

To Bf 109 υπήρξε το μαχητικό που ήταν συνυφασμένο με τη Luftwaffe κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Η ανάπτυξή του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 1930 και έλαβε το βάπτισμα του πυρός στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο. Ο κ. Βαρσαμής στο άρθρο του μάς παρουσιάζει τις πρώιμες εκδόσεις που αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την ανάπτυξη των σχεδιάσεων που σήκωσαν το βάρος των μετέπειτα επιχειρήσεων, μέχρι το τέλος του Πολέμου. Τα τελευταία Bf 109 της πρώτης γενιάς αποδείχθηκαν ιδιαίτερα μακρόβια και αποσύρθηκαν από την Ισπανική Αεροπορία στη δεκαετία του 1950.

Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, οι ξιφολόγχες, ενώ αποτελούν ένα «αναπόσπαστο» τμήμα τού κάθε τυφεκίου –και σχεδόν πάντοτε ειδικής σχεδίασης/κατασκευής–, δεν τυγχάνουν της ίδιας προσοχής από τους μελετητές, ακόμα και από τους ενθουσιώδεις του φορητού οπλισμού. Ο κ. Βασιλόπουλος με το άρθρο του για την ξιφολόγχη του Gras έρχεται να καλύψει αυτό το κενό. Το διάσημο όπλο έμεινε σε υπηρεσία με τον Ελληνικό Στρατό για πάνω από εξήντα χρόνια, η δε ξιφολόγχη του προσαρμόστηκε και σε άλλους τύπους τυφεκίων.

Στο Δ΄ Μέρος της μελέτης τού κ. Σκαλτσογιάννη για τα Τάγματα Αριστείας και τα Στρατιωτικά Μετάλλια της Ελλάδας αναλύεται η περίοδος 1923-1940 και ιδιαίτερα η ίδρυση του Τάγματος του Φοίνικος και των μεταλλίων Ευδοκίμου Υπηρεσίας Υπαξιωματικών, Μακεδονικού Αγώνα και Βορειοηπειρωτικού Αγώνα.

Οι μόνιμες στήλες του περιοδικού περιλαμβάνουν, εκτός από τις ειδήσεις του κ. Πέπονα, τα Αποσπάσματα Στρατιωτικού Μηνολογίου του κ. Σκαλτσογιάννη, όπου πληροφορούμαστε ότι οι Βρετανοί προέβησαν σε βιαιότητες κατά Ιταλών πολιτών, οι οποίοι διέμεναν στο Ηνωμένο Βασίλειο το καλοκαίρι του 1940, όταν η Ιταλία κήρυξε τον πόλεμο κατά των Δυτικών Συμμάχων.

Στο Δείγμα Γραφής παρουσιάζεται ένα απόσπασμα του κειμένου τού κ. Αναστασόπουλου από τη σειρά «Μεγάλες Μάχες» της Στρατιωτικής Ιστορίας, όπου με ιδιαίτερα επεξηγηματικό τρόπο αναλύεται ο ελιγμός του Ελληνικού Στρατού κατά τη διάρκεια των μαχών του Κιλκίς και του Λαχανά τον Ιούνιο του 1913.

Στη στήλη του Μοντελισμού, ο κ. Ανέστης επέλεξε να παρουσιάσει το κιτ του Kfir της ΑΜΚ σε κλίμακα 1/72· στα Οπλικά Συστήματα, ο κ. Βαρσαμής περιγράφει το τελευταίο καταδιωκτικό της Luftwaffe, το Focke-Wulf Ta 152· στις Φυσιογνωμίες, η κα Κούβαρη μας γνωρίζει τον Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου· στον Πόλεμο στην Τέχνη, ο κ. Αττάλογλου μιλάει για τον ζωγράφο Frederick Childe Hassam και τον πίνακά του “Allies Day, May 1917”· στα Μουσεία και Κειμήλια, ο κ. Νικόλτσιος φέρει στο προσκήνιο τα πιστόλια μονομαχίας και τον κανονισμό διεξαγωγής τους· στην Πολιτιστική Κληρονομιά, ο κ. Λόης περιγράφει το κάστρο της Λάρνακας· και, εν κατακλείδι, ο κ. Σκαλτσογιάννης προτείνει τρία βιβλία στη σελίδα της Βιβλιοπαρουσίασης.