Στρατιωτική Ιστορία Νο 269, Ποντιακό Αντάρτικο
- Κωδικός Προϊόντος: D16700 [16700]
- Διαθεσιμότητα: Άμεσα Διαθέσιμο!
- Ημ/νια προσθήκης: 02/02/2020
Το προϊόν ανήκει στις κατηγορίες:
-
5,00€
Στρατιωτική Ιστορία τεύχος No 269, Ιανουάριος 2020 - ΑΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΤΟ ΑΝΤΙΤΥΠΟ.
Περιεχόμενα:
Το «Αντάρτικο του Πόντου», του κ. Εμμανουήλ Πέπονα, μεταφέρει μνήμες μιας από τις πλέον συνταρακτικές ιστορικές συνιστώσες τού 20ού αιώνα: της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού. Μιας συνιστώσας, που, αν και θεωρείται ένα από τα πλέον ειδεχθή εγκλήματα της σύγχρονης εποχής, παραμένει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, αναμένοντας την επίσημη αναγνώρισή της, η οποία ακόμη εκκρεμεί.
Η «Επιχείρηση “Nirmod"», του κ. Ανδρέα Αντωνάτου, το πλέον κοντινό στην εποχή μας γεγονός, παρουσιάζει μια στρατιωτική επιχείρηση της βρετανικής Μονάδας Special Air Service, η επιτυχία της οποίας αποτέλεσε το έναυσμα για τη συνεργασία διαφόρων υπηρεσιών, παγκοσμίως, στον αγώνα εναντίον της διεθνούς τρομοκρατίας.
Η «Μάχη του Landen», του κ. Εμμανουήλ-Άνθιμου Καλύβα, είναι η πλέον πολύνεκρη σύγκρουση του Εννεαετούς Πολέμου (1688-1697), ενώ, για τους περισσότερους ιστορικούς, χαρακτηρίζεται από μια εξέχουσα και μοναδική εμμονή, μεταξύ του Γάλλου Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ' και του Πρίγκιπα Γουλιέλμου Γ' της Αγγλίας, για την τελική επικράτηση.
Ο «Σιδηρόδρομος της Βαγδάτης», του Δρ. Κωνσταντίνου Δημούλη, προσδίδει πολιτική, διπλωματική αλλά και στρατιωτική οπτική στην ανάγνωση ενός, φαινομενικά, απλού κατασκευαστικού γεγονότος και αναδεικνύει το «όχημα διείσδυσης» των Γερμανών στα εσωτερικά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Η «Θηβαϊκή Λοξή Φάλαγγα», του Δρ. Κωνσταντίνου Παπαδημητρίου, επεξηγεί τους όρους τακτική και στρατηγική, κατά τις πρώτες τέσσερις δεκαετίες του 4ου αιώνα, όταν η τακτική σκέψη των Θηβαίων είχε φτάσει στο απόγειό της, προσφέροντας στην πολεμική τέχνη τη βάση και τον γόνιμο πυρήνα για κάθε περαιτέρω επινόηση και πρόοδο.
Η «Υψηλή Στρατηγική του Βυζαντίου», του Δρ. Γεωργίου Θεοτόκη, μας φέρει σε επαφή, μέσα από πρωτογενείς πηγές, με τη σχετικά άγνωστη «πολεμική κουλτούρα» των Βυζαντινών. Μία νοοτροπία που, σε αντίθεση με αυτήν των πολεμιστών στη Δυτική Ευρώπη, αντιλαμβανόταν την επιτυχή έκβαση ενός πολέμου με διαφορετικό τρόπο.